Ks. Jakub Wujek o ulubionej Ewangelii pijaków
“Po tym jakośmy słyszeli, rzekła Matka Pańska do tych co służyli: cokolwiek ci wam rzecze, to czyńcie. Nie nie wątpiąc, że jej przyczyna próżna być nie miała. I nas nauczając, jako się mamy sprawować, chcemyli aby przyczyny świętych za nami ważna u Boga były. Tamże Pan Chrystus jakoście słyszeli, przemienił onych wielkich sześć stągwi wody w wino bardzo dobre: i okazał tym cudem chwałę swoją, że on jest ten, który winnice polewa, i na kazdy rok dżdżową wodę przez korzeń winney macice przemienia w wino. I uwierzyli weń uczniowie jego. A toć jest koniec i skutek wszystkich cudów Pańskich.
Ale tu pijanice obmowek szukają grzechom swoim, i cieszą się z tej Ewangelii. Naprzód, że tu słyszą, iż wina nie stawało. Toć prawi znać, że i ci dobrze pili. Drugie, iż napisano: A gdy się popiją, tedy podlejszego wina nalewają. Toć się prawo, nie dopiero ludzie upijają. Trzecie, iż sam P. Chrystus uczynił z wody wiele wina bardzo dobrego, nie przeco inszego, aby pili.
Na to odpowiadam: iż wina nie dostało, nie jest ci to znak pijaństwa, albo zbytku jakiego, który przy obecności Pańskie być nie mógł. Ale jest to znak ubóstwa tych ludzi. A też to już był tak P. Bóg przejrzeć i sprawić raczył, aby było miejsce przyszłemu cudowi. Na drugie co mówią, iż dawno ludzie upijają się: odpowiadam, że dawno też ludzie do piekła jako deszcz padają, a chcesz też ty z nimi? A też ci to nie są Pańskie słowa, ale onego żercy, albo starszego na weselu, który mówi o świeckich obyczajach. jakich się my trzymać nie mamy. Na ostatnie mówię: Tak ci jest, iż P. Chrystus przeto wino uczynił aby pili, ale nie dla tego aby się upili, aby go źle używać mieli. I przetoż nie mówi: Nalej, rozlej, ale czyrpajcie, a noście przełożonemu: aby on udzielał każdemu wedle potrzeby jego, a ostatek nowym małżonkom na żywność zachował.
A tak niechaj się tym nie szczycą pijanice, ale opuściwszy złe obyczaje świeckie, które prosto na zatracenie wiodą: niecham trzeźwie a sprawiedliwie a pobożnie żyją na tym świecie: Chcąlibyć wolni gniewu Bożego, i potępienia wiecznego, a dostać się do chwały królestwa niebieskiego: którego nas domieści Ojcze wszechmogący, przez Jezusa Chrystusa syna twego a Pana naszego”.
Cytat za: Postillle mnieyszey. Część Pierwsza Ozimia to jest krótkie kazania, albo wykłady świętych Ewangelii, na każdą niedzielę i na każde święto, od Adwentu asz do przenajświętszej Tróyce. Wedle nauki samey prawdziwey Kościoła S. powszechnego. Do ubogich Kapłanów i Gospodarzow y pospolitego człowieka, teras z nowu z pilnością napisana. Przez D. Jakuba Vuyka z Wągrowca Teologa zebrania P. J,”, Warszawa 1870, s. 85 – 86.